Week 5-8: Nieuw hoofdstuk

Hallo iedereen

Eindelijk weer een nieuwe blogpost! Ik weet ook niet of ik dit nog regelmatig ga doen, maar ik laat in ieder geval zo veel mogelijk van mij horen. Afgelopen weken waren intens geweest. Heel intens, kan je wel zeggen. Hoe dan ook, ik ga proberen enkele gebeurtenissen van afgelopen tijd te omschrijven, om zo een beeld te kunnen schetsen van mijn verblijf hier. Hoe komt het dat ik zo lang niet geschreven heb? Ik heb heel hard genoten van mijn tijd hier, en ik zat liever boven met mijn medebewoners te praten, dan dat ik in mijn kamer achter mijn computer zat.

Deze maand heb ik afscheid genomen van mijn lieve collega Louise, degene die mij ook heeft opgeleid. Ik vond het altijd geweldig om met haar samen te werken, en ik hoop haar dan ook nog terug te zien. Verder nam ik ook afscheid van mijn eerste hotel, Riu Buenavista. Ik heb hier de eer gehad om in een schitterend team te mogen samenwerken, bestaande uit mensen uit het Verenigd Konikrijk, Ierland, België, Duitsland, Nederland, Denemarken, Zweden en Finland. Wat was het leuk om met huisgenoten te kunnen samenwerken, en om bij het middageten met je bord van het buffet te kunnen aanschuiven aan een volle tafel met andere Tui reps. De fijne gesprekken die ik daar heb gehad met mijn collega's, en de momenten waar we allemaal dubbel lagen van het lachen, zullen mij bijblijven. Met als hoogtepunt, een man die naar onze ruimte komt, en in een Scandinavische taal begint te praten, waarop mijn collega vraagt: "Are you from Tui?" (als in, ben je een Tui reiziger?), waarop de goede man antwoordt: "No, I am from Denmark.".... Probeer je dan maar eens serieus te houden.

Verder heb ik ook veel plezier gemaakt met mijn huisgenoten. Elke avond was er wel tijd voor een goed gesprek, een spelletje, een drankje, of... een feestje! Ja, ik ben hier voor de eerste keer echt uit geweest! Samen met enkele huisgenoten gingen we naar een club waar voornamelijk locals komen. Ik verscheen de volgende dag nogal brak op stage, maar dat was het meer dan waard. Ook werd er een team event georganiseerd door mijn manager, samen met de manager van een ander team. We zouden gaan bowlen, en vervolgens pizza gaan eten. Was het niet dat deze activiteit samenviel met een online seminarie. Ik kon dus jammer genoeg niet mee, en moest de uitnodiging om vroeger te gaan om al een drankje te nemen, afslaan. Maar dat was buiten Jonas gerekend. Ik kan nu wel zeggen dat Jonas, van alle mensen in de villa, degene was met wie ik de beste band had. Jonas bleef mij dan ook vragen of ik toch niet naar het team event kwam, nadat mijn seminarie was afgelopen. Ik kan geen nee zeggen tegen Jonas, dus, ben ik gegaan! Heb er geen spijt van gehad! Het was een gezellige avond met lekkere pizza, waarvoor ik Jonas moet bedanken.

Ook was het carnaval in Los Cristianos, de buurt waar in ik woon, en in Tenerife wordt dit groots gevierd. Elke dag was er wel iets te doen, en er stond maar liefst twee weken een kermis. We zijn er dan ook enkele keren met onze groep naartoe gegaan, waarbij de verplichte suikerspin die ik bij elk kermisbezoek eet, niet kon ontbreken. Een paar van deze avonden eindigden dan ook in de reggae bar. Deze bar wordt opengehouden door een man uit Senegal, Ben. Al vanaf bij de eerste ontmoeting sluit deze man je in zijn hart, en herkent hij je bij volgende bezoeken. De sfeer die er heerst is super. Ook een aanrader dus.

Voorbije week heb ik afscheid genomen van mensen die al in het huis woonde toen ik arriveerde. We hadden zondag een uitgebreid afscheidsdiner bij een Mexicaans restaurant. En voor Jonas zijn afscheid, zijn we gaan eten bij The Cottage, en de dag erna zijn we voetbal gaan kijken in een Duits eetcafé, met de verplichte schnitzel. Hoe dan ook, ik wil deze mensen allemaal bedanken voor hun warm welkom in de villa, en voor alle fijne momenten die ik hier mocht meemaken. Wanneer je lang weg bent van huis, worden je huisgenoten familie. Daarom bedank ik: Thea, Ellinor, Marwin, Mattheo, Marina, Ida, Ludvig, Roshni, Emma, Sofie, Jakob, Hanna, Casper en Jonas. 

Voor mij is er nu een nieuw hoofdstuk begonnen. Als een van de og's (originele bewoners van de villa) is het nu, mede mijn taak, om nieuwe bewoners welkom te laten voelen. Hoewel ik besef dat deze mensen de leuke tijd met de Scandinavische bewoners niet meer gaan meemaken en zich ook niet kunnen voorstellen hoe dit is geweest, kunnen we wel samen proberen er een leuke tijd van te maken. Nieuwe herinneringen, die je voor de rest van je leven bijblijven. Ik ben dankbaar voor elke dag dat ik hier ben.

Heel veel groeten

Inka